چگونگی کار با کپسول های آتش نشانی (خاموش کننده های دستی)
چگونگی کار با کپسول های آتش نشانی (خاموش کننده های دستی)
معمولا در شرایط اضطرار یا بروز حریق، به خصوص مواقعی که حجم حریق کم باشد یا در مرحله شروع حریق باشد، شاید استفاده از خاموش کننده مناسب راهکار آنی و موثرباشد که افراد آکوزش دیده یا ندیده از آن استفاده می کنند. افرادی که انتظار می رود از یک خاموش کننده استفاده کنند باید تمام اطلاعات موجود در پلاک سازنده خاموش کننده و کتابچه راهنمای دستورالعمل های آن آشنا شده باشند. کاربر برای استفاده درست از خاموش کننده نیاز به اجرای چند مرحله اساسی در یک ترتیب خاص دارد. افرادی که از خاموش کننده استفاده می کنند شامل موارد زیر است که مهارت هایشان به ترتیب کم می شود:
1_کارکنان ادارات آتش نشانی ها (شهری و صنعتی) که افرادی آموزش دیده هستند.
2_کارکنان (ادارات یا صنایع) که افرادی آموزش دیده یا آموزش ندیده هستند.
3_مالکین خصوصی (منزل، اتومبیل، کشتی و غیره) که معمولا افرادی آموزش ندیده هستند.
4_افراد عادی که معمولا افرادی آموزش ندیده هستند.
زمانی که افراد آموش ندیده باشند استفاده از خاموش کننده به تاخیر می افتد، مواد اطفاء کننده هدر می رود و خاموش کننده بیشتری استفاده می شوند. در نتیجه، زمان های طلایی از دست می رود و اثر بخشی خاموش کننده کم می شود و شاید دیگر حتی فرصتی برای تخلیه یا فرار هم نباشد.
باید توجه داشت در جایی که افراد، کاربران و کارکنان آموزش ندیده باشند، عملیات اطفاء در آتش سوزی های رخ داده می تواند به طور جدی دچار دیرکرد و تاخیر شود. مهم ترین دلیل این امر را می توان تکنیک ضعیف در به کارگیری خاموش کننده دانست که منجر به هدر رفتن عامل اطفایی خاموش کننده می شود و همچنین نا توان بودن فرد در به کارگیری خاموش کننده های دیگر برشمرد. نتیجه ای که از نبود آموزش مناسب به دست می آید بی مهارتی افراد در به کارگیری خاموش کننده و درنهایت خاموش نشدن آتش احتمالی استو این تنها کافی نیست که برای اجرای یک برنامه مناسب حفاظت از ساختمان، میزان خطر حریق در یک ناحیه از ساختمان تعیین و سپس نوع خاموش کننده متناسب با اندازه مناسب انتخاب شود. بلکه برنامه ریز باید وجود هرگونه مشکلی را در به کارگیری خاموش کننده آتش نشانی و یا درستی روش استفاده از عامل خاموش کننده رابررسی و محاسبه کند. برنامه ریز همچنین باید در نظر بگیرد که چه کسی به احتمال زیاد از خاموش کننده استفاده می کند و این شخص باید چه درجه ای از مهارت را داشته باشد.
حفظ خونسردی
خونسردی را می توان توانایی انجام کار با رعایت اصول پایه ای و بنیادین در روش به کارگیری خاموش کننده تعریف کرد. البته خونسردی خود به معنای کند انجام دادن کار نیست چرا که فردی قرار است از خاموش کننده استفاده کند باید در عین داشتن خونسردی، سرعت عمل مناسب را نیز داشته باشد. این سرعت عمل به کاربر اجازه می دهد تا در کمترین زمان ممکن یا با به کارگیری خاموش کننده آتش را خاموش کند و یا چنانچه در مهار و کنترل آتش توفیقی به دست نیاورد، بتواند حداقل برای جلوگیری از بروز آسیب های جانی به سرعت محل را ترک کند. اصولا توصیه می شود به هنگام بروز آتش سوزی، باید نخست افراد درگیر در حریق و کسانی مستعد آسیب دیدگی در آتش سوزی هستند را از محل دور کرد، سپس برای انجام کارهای اطفایی اقدامات لازم را انجام داد. هرچند شرایط محل آتش سوزی از دیدگاه های مختلف همچون میزان خطر پذیری تصادف، بار اشتعال، نحوه دسترسی به راه های خروجی، امکان موفقیت در اطفاء حریق، شناخت قبلی از محل و... می تواند در تصمیم گیری افراد در چگونگی و زمان به کارگیری خاموش کننده های دستی تاثیر گذار باشند. با این حال خاموش کننده دستگاهی است که برای مقابله با زیان های ناشی از آتش سوزی در لحظات نخستین بروز آتش سوزی طراحی شده و اگر آتش در زمان طلایی خود خاموش نشود، دیگر خاموش کننده های دستی کارایی مناسبی برای خاموش کردن حریق نخواهند داشت.
مقابله با اضطراب
هنگامی که در یک تصرف آتش سوزی رخ می دهد، به طور عادی و طبیعی افراد حاضر در آنجا مضطرب شده و معمولا جهت اطفاء حریق دچار دستپاچگی و سردرگمی می شوند. به همین علت در بسیاری از موارد آتش سوزی، به ویژه حریق هایی که در اماکنی مانند کارگاه ها یا کارخانه های رخ می دهند، مشاهده می شوند که تعداد زیادی از دستگاه های خاموش کننده توسط افراد حاضر در محل مورد استفاده قرار گرفته است؛ ولی به دلیل اضطراب ناشی از آتش سوزی و نداشتن آموزش و مهارت کافی، نتوانسته اند دستگاه های خاموش کننده را با خونسردی و به روش صحیح مورد استفاده قرار دهند؛ و چه بسا باعث گسترش بیشتر حریق شده و خود نیز به آسیب و صدمه دیدگی دچار شده اند. آشکار است چنانچه فرد با عملکرد با نحوه و عملکرد درست استفاده از دستگاه های خاموش کننده آشنا باشد و نکات ایمنی را نیز به هنگام کاربرد آنها به دقت در نظر گرفته و رعایت کند، هنگام خاموش کردن آتش سوزی کمتر دچار اضطراب شده و با حفظ خونسردی بیشتر می تواند آتش سوزی را مهار و اطفاء نماید. این امر هنگامی ممکن می شود که این گونه آموزش ها در فواصل زمانی مناسبی تکرار و تمرین شود. گاهی نیز به هنگام اجرای عملیات اطفاء حریق، عملکرد دستگاه های خاموش کننده به گونه ای است که ممکن است شخص کاربر دستگاه را دچار استرس و دستپاچگی نماید، به عنوان مثال در این حالت، شیلنگ دستگاه خاموش کننده پودری به علت فرسودگی دچار پارگی شده و در نتیجه مقدار زیادی پودر با فشار زیادی به صورت ناگهانی از دستگاه و محل پارگی به بیرون پاشیده می شود که ممکن است آنها به سر و صورت فرد کاربر برخورد کرده و یا در چشم او پاشیده شود، اینگونه موارد می تواند مشکلات و حوادث بیشتری را در پی داشته باشد. بدین ترتیب همیشه باید از سلامت دستگاه های خاموش کننده اطمینان حاصل شود. در این راستا آموزش های لازم به صورت تئوری و عملی باید به صورت مرتب تمرین و تکرار شود، تا به هنگام بروز آتش سوزی در هر شرایطی، با حفظ خونسردی کامل و با اطمینان به دستگاه های خاموش کننده، عملیات اطفایی با موفقیت کامل انجام پذیرد.
تشخیص نوع حریق
نوع حریق چنانچه در بخش مربوط به شناخت انواع آتش سوزی ها اشاره شد، بستگی به نوع ماده سوختنی دارد. اصولا افرادی که باید از یک خاموش کننده استفاده کنند، کسانی هستند که در آن محیط دارای کار یا زندگی هستند. این افراد باید با دارا بودن حداقل اطلاعات لازم از انواع آتش سوزی احتمالی که در محل ممکن است رخ دهد نسبت به خرید و نصب دستگاه های خاموش کننده اقدام کنند یا از خدمات یک متخصص و مشاور ایمنی و آتش نشانی از این کار بهره بگیرند. تشخیص نوع حریق از این بابت اهمیت دارد که اگر خاموش کننده نامناسب برای آتش سوزی خاصی به کار گرفته شود، نه تنها ممکن است حریق رخ داده خاموش نشود، بلکه می تواند منجر به گسترش حریق یا بروز آسیب های جسمی به کاربر شودک
مثال بسیار رایج در این باره، به کرگیری خاموش کننده آب برای حریق نوع b یا مایعات قابل اشتعال است که نه تنها موجب خاموشی آتش نمی شود، بلکه به دلیل وزن مخصوص بالاتر آب از انواع مایعات سوختنی، آب باعث بالا آمدن سطح مایع در حال سوختن و جاری شدن آن می شود. جاری شدن مایع سوختنی شعله ور، با توجه به سطح سوز بودن این گروه از مواد قابل اشتعال نتیجه ای جز گسترش آتش سوزی به سایر نقاط نخواهد داشت.
روش های کلی تشخیص نوع حریق
1_داشتن اطلاع قبلی از مواد موجود در محل: هرگونه آشنایی پیشین در مورد مواد قابل اشتعال موجود در یک تصرف خاص می تواند در یافتن نوع آتش سوزی احتمالی در همان محل بسیار تعیین کننده باشد.
2_مشاهده کانون حریق: منظور از کانون حریق، مکانی است که آتش از آنجا شروع شده و به سایر نقاط گسترش یافته است. با دیدن ماده در حال سوختن می توان به نوع آتش سوزی پی برد که در نتیجه خاموش کننده مناسب برای حریق انتخاب خواهد شد.
3_توجه به علائم آتش سوزی: گاهی شعله آتش سوزی ها ممکن است نور یا رنگ خاصی داشته باشند، همانند حریق در فلز های قابل اشتعال، که رنگ شعله کاملا بیانگر نوع حریق است. همچنین گاهی صدای حریق خود می تواند به شما در تعیین نوع آتش سوزی کمک کند. مثال بارز در این مورد بروز آتش سوزی در تجهیزات الکتریکی است. گاهی بروز آتش سوزی در برخی تجهیزات برقی همچون کنتور برق با صدای جرقه و اتصال برق همراه است که نشانه ای از وجود برق در وسیله در حال سوختن می باشد.
4_توجه به دود متصاعد شده از آتش: دود از عوامل اصلی بروز مرگ و میر در آتش سوزی ها است. اصولا حریق هایی که گستردگی زیادی پیدا می کنند دارای دود زیادی هستند که بالطبع این گونه آتش سوزی ها را با به کارگیری خاموش کننده دستی اطفاء کرد و تنها تجهیزات و خودرو های آتش نشانی می توانند در این مورد سودمند باشند. ولی چنانچه شرایط موجود اجازه به کاگیری خاموش کننده را به کاربر بدهد، دود نیز می تواند در تشخیص نوع آتش سوزی فایده بخش باشد. رنگ دود در حریق های گروه مایعات قابل اشتعال سیاه و در جامدات سوختنی به ررنگ های مختلف بسته به ماهیت ماده در حال سوختن می تواند باشد. معمولا دود انواع لاستیک و مشقات پلاستیکی، سیاه رنگ و دود جامداتی مانند چوب و کاغذ خاکستری رنگ به نظر می رسد. گاز های قابل اشتعال نیز معمولا دود بسیار ناچیزی را به هنگام سوختن تولید می کنند.
تشخیص خاموش کننده با توجه به مشخصات کپسول، رنگ و برچسب
بر روی (سمت جلوی) خاموش کننده ها باید برچسب تاییدیه دائمی شرکت وجود داشته باشد و مواردی همچون نوع، محتوا و نحوه ی استفاده هم باید در آن مشخص شده باشد.همچنین برچسب های اضافه ای نیز وجود دارند که می توانند فضای خاموش کننده ها را مشخص کنند. پیشنهاد این است که باید این مکان ها استاندارد شده باشند تا خاموش کننده ها به راحتی قابل رویت باشند. اگر خاموش کننده ها در امتداد مسیر های خروج نرمال از یک تصرف نصب شده باشند، افراد تمایل بیشتری به استفاده از آن ها و بازگشت به محل وقوع آتش سوزی خواهند داشت. بر اساس استاندارد ملی ایران و استاندارد nfpa، رنگ استاندارد تمامی خاموش کننده ها قرمز است ولی برای شناسایی بهتر یک برچسب رنگی بر روی بدنه سیلندر نصب شده باشد.
دی اکسید کربن:سیاه
آب:قرمز
فوم: کرم
پودر خشک:آبی
هالن:سبز
مشخصات عمومی خاموش کننده ها به هنگام به کارگیری
به طور کلی روش به کارگیری خاموش کننده بسیار ساده است و فرد با یک بار تمرین می تواند آن را فرا گیرد. خاموش کننده ها به جز این که در نوع ماده اطفایی، اندازه و شکل ظاهری تفاوت هایی با یکدیگر دارند ولی عموما برای به کارگیری بسیار شبیه به یکدیگر هستند.
همه خاموش کننده ها دارای یک اهرم عمل کننده هستند و با فشار این اهرم می توان خاموش کننده را به کار انداخت. البته ممکن است برخی خاموش کننده های کارتریج بیرون هم در دسترس افراد باشد که تنها پیش از شروع به کار باید شیر کارتریج را باز کرد تا فشار لازم برای خروج عامل اطفایی تامین شود. به طور کلی می توان به کارگیری خاموش کننده ها در موارد زیر مشترک دانست:
1_همه خاموش کننده ها ضامن دارند، پس پیش از استفاده باید ضامن آن کشیده شود.
2_همه خاموش کننده ها باید شارژ داشته باشند.
3_کاربر هنگام به کارگیری همه خاموش کننده ها در فضای آزاد باید باید پشت به باد بایستد، چرا که اینکار از هدر رفتن و بازگشتن ماده اطفایی جلوگیری می کند. همچنین در این موقعیت دود حاصل از حریق فرد را آزار نخواهد داد.
4_کاربر در فضای بسته و مسقف می بایست پشت به درب خروج قرار گیر تا در صورتی که موفق به اطفای حریق نشد بتواند از خطر بگریزد.
5_فاصله خاموش کننده ها تا حریق باید بر اساس قدرت پرتاب خاموش کننده رعایت شود.
اقدامات فرد در هنگام آتش سوزی
اقداماتی که یک فرد در هنگام آتش سوزی باید انجام دهد:
1_تخمین شرایط و حجم آتش: در صورتی حجم آتش خیلی باشد، سریعا همه را از محل خارج کنید و به آتش نشانی گزارش دهید. در این شرایط خود نیز از محل خارج شوید. اما اگر حجم آتش کوچک است، خونسردی خود را حفظ کنید، بهترین راه فرار را در نظر بگیرید و همیشه در موقع اطفاء در موقعیتی قرار بگیرید که پشت شما به راه فرار باشد.
2_بهترین خاموش کننده را انتخاب کنید.
3_خاموش کننده را با دست چپ بگیرید و با دست راست خود،نزدیک سر نازل را بگیرید.(این حالت برای افراد چپ دست برعکس است)
4_قبل از اینکه خاموش کننده را بلند کنید و به محل حریق بروید، ابتدا مطمئن شوید خاموش کننده دارای شارژ باشد.
5_برای خارج کردن ضامن ایمنی (پین)، ابتدا ضامن را با یک دست ثابت کنید. دقت کنید که هنگام خارج کردن ضامن به اهرم فشار وارد نشود، سپس با دست دیگر خود ضامن را خارج کنید.
6_نازل را به سمت آتش هدف بگیرید.
7_در فاصله مناسبی از آتش قرار بگیرید.
8_اهرم را فشار دهید و با چپ و راست کردن سریع نازل سعی کنید آتش و بن آتش را اطفاء کنید. در هنگام اطفاء با احتیاط و آرامی یک قدم به آتش نزدیک شوید و قبل از اینکه خیلی به محل حریق نزدیک بشوید مطمئن باشید که حریق کاملا اطفاء شده است.
9_هنگامی که حریق کاملا اطفاء شد، کمک بیاورید و سریعا موضوع را گزارش دهید.
10_خاموش کننده را در محلی امن و دور از محل حریق ، برای شارژ مجدد قرار دهید.
11_در صورت نیاز به آتش نشانی خبر دهید.
نکات مهم
1_برای حفظ ایمنی خودتان، در صورتی که حتی یک درصد شک داشتید از عهده خاموش کردن آتش بر نمی آیید، سریعا محل را ترک کنید.
2_در هنگام تخلیه، در صورت امکان در و پنجره را به روی حریق ببندید تا سرعت گسترش آتش کم شود.
3_بهتر است در هنگام انجام عملیات اطفاء بایک نفر دیگر همراه باشید تا اگر مشکل حادی پیش آمد، نفر دوم حاضر در کنار شما بتواند درخواست کمک کند ویا اقدامات سریع را انجام دهد.
4_سرعت و حرکت آتش بسیار سریع و قابل پیش بینی است. همیشه راه دومی را برای فرار خود در نظر بگیرید.
5_در صورتی که حریق در اتاق یا محلی دربسته بود و مشاهده کردید دود متراکم خاکستری رنگ از زیر و بالای در بیرون می آید، به در دست نزنید. چرا که ممکن است پدیده بک درفت شما را تهدید کند.
6_همیشه پیش از باز کردن درب با پشت دست خود (از پایین درب تا بالای درب)، درب را تست کنید. اگر درب داغ بود، حتما پشت آن درب حریق هست و از باز کردن درب خودداری کنید. باز کردن درب باعث می شود اکسیژن زیاد حریق برسد و سرعت گسترش را زیاد کند.
7_هرگز پشت خود را به آتش نکنید.
8_هرگز حریق های بزرگ را با خاموش کننده های دستی اطفاء نکنید. در صورتی که 5 ثانیه از شروع عملیات اطفاء حریق شما با خاموش کننده گذشت و تاثیری در کاهش یا خاموشی حجم آتش دیده نشد سریعا محل را ترک کنید و از آتش نشانی کمک بگیرید.
9_همیشه و در همه حال ایمنی در عملیات اطفاء حریق را مدنظر خود قرار دهید و بدون دلیل بر جان خود ریسک نکنید.
بازرسی خاموش کننده
به معنای انجام هرگونه کاری است که طی آن فرآیند پایش، وارسی، بازدید و جستجو برای یافتن هرگونه نقص و کمبود در دستگاه انجام می شود. نتیجه بازرسی های دقیق و مطابق زمانبندی های خاص می تواند منجر به حصول یک ارزیابی دقیق از نحوه کارکرد خاموش کننده شود. به گونه ای که کاربران خاموش کننده بتوانند با دستیابی به اطمینان لازم به خاموش کننده ، برای زمان بروز آتش سوزی به آن تکیه کنند. خاموش کننده های آتش نشانی در هر مکان و محلی که نصب می شوند باید مورد بازرسی قرار بگیرند.برای انجام بازرسی، کاربر باید حداقل دانش در زمینه شناخت خاموش کننده را داشته باشد. خاموش کننده های دستی باید پس از هر مرتبه استفاده و به صورت دوره ای مورد بازرسی قرار گیرند. بازرسان خاموش کننده های آتش نشانی (به خصوص کلاس D) باید علاوه بر بازرسی دستی ، به روش پایش الکترونیکی (مانیتورینگ) در فواصل 30 روزه خاموش کننده ها را بازرسی کنند. بازرسان خاموش کننده های آتش نشانی در صورتی که شرایط ایجاب نماید باید روزانه یا هفتگی خاموش کننده ها را مورد بازرسی قرار دهند.
پاره ای از مشکلاتی که خاموش کننده با آن روبرو هستند
خاموش کننده ها دستگاه هایی بسیار ساده و کاربردی و در عین حال بسیار حساس و پر اهمیت هستند. برخی از خاموش کننده ها باید در فواصل زمانی مناسب شارژ شوند و برخی دیگر ممکن است بر اثر تحمیل سرایط فیزیکی و شیمیایی خاص دچار آسیب دیدگی شوند. انجام بازرسی های توصیه شده در این فصل در شناسایی آسیب ها و مشکلات کاری خاموش کننده ها بسیار مهم است. مهم ترین مشکلاتی که یک خاموش کننده می تواند با آن روبرو شود بدین شرح است:
1_ بدون شارژ ماندن خاموش کننده
2_گذشتن از زمان استاندارد شارژ
3_انجام نشدن آزمون ها سلامت دستگاه
4_زنگ زدگی در بدنه
5_ایجاد آسیب در بردنه خاموش کننده در اثر ضربه
6_ایجاد آسیب در بدنه خاموش کننده در اثر مواد شیمیایی
7_فاسد و سوراخ شدن شیلنگ خروجی خاموش کننده
8_وجود هرگونه شکستگی در قطعات خاموش کننده
9_از کار افتادن مانومتر (فشار سنج) دستگاه
10_از بین رفتن مقاومت اسمی بدنه خاموش کننده در اثر ماندن در حرارت بالا
11_ ترکیدگی در خاموش کننده یا کارتریج آن
12_ نصب در جای نامناسب
13_نصب در ارتفاع نامناسب
14_نصب در مکان نم دار و مرطوب
15_نصب در شرایط محیطی نامناسب
16_انسداد مسیر خروجی نازل خاموش کننده
17_آب بندی نبودن و وجود نشتی در خاموش کننده
18_نداشتن ضامن ایمنی (پین ایمنی)
چه خاموش کننده ای برای شما مناسب است؟
یکی از پرسش های معمول و بسیار رایج که افراد از کارشناسان ایمنی و آتش نشانی دارند این است که چه خاموش کننده برای خانه، محل کار یا فروشگاه خود تهیه کنند.هرچند که با نگاهی به جدول کارآیی خاموش کننده ها بر روی انواع مواد قابل اشتعال می توان پاسخ مناسب برای این پرسش یافت، ولی برای سهولت در کار، این مسئله به صورت پیشنهادهایی، تنها برای خانه ارائه می شود. در سایر موارد باید بر اساس مقررات و الزامات انتخاب و نصب خاموش کننده ها صورت گیرد.
خاموش کننده مناسب برای تصرف های مسکونی (خانه)
اصولا در تصرف ها و خانه های مسکونی در شرایط معمول و طبیعی مواد بسیار خطرناک و یا بسیار قابل اشتعال وجود ندارد. عمده خطر آتش سوزی در خانه ها نیز در اشپزخانه خانه ها دیده می شود که شامل خطر ناشی از آتش سوزی گاز و یا آتش سوزی در ظرف محتوی غذا است. همچنین در سایر بخش خانه نیز می توان مبلمان چوبی، کمد، لوازم برقی مانند تلوزیون و کامپیوتر و لوازمی مانند فرش و موکت و البسه و... را مشاهده کرد که همگی از نوع جامدات قابل اشتعال هستند. همانطور که پیش تر گفته شد، در صورتی که حجم حریق به حدی زیاد شده باشد که فرد نتواند با یک خاموش کننده دستی آن را مهار کند بهترین را خروج از محل و نجات جان است و کار اطفاء حریق را باید به آتش نشانان واگذار کرد. با این حال هرچند بیشتر انواع گروه های آتش سوزی ممکن است در یک تصرف خانگی رخ دهد و بنابراین همه خاموش کننده های موجود در بازار می توانند برای خانه کارآیی داشته باشند، ولی بهترین پیشنهاد برای انتخاب یک خاموش کننده برای خانه، خاموش کننده CO2 است. خاموش کننده دی اکسیدکربن مانند خاموش کننده پودری ایجاد آلودگی محیطی نمی کند، چه بسا که شاید خاموش کننده پودر حریق رخ داده در یک خانه را خاموش کند، ولی آلودگی ناشی از پخش شدن پودر در خانه می تواند مالک را به دردسر بیاندازد. همچنین خاموش کننده آب نیز برای آتش سوزی ناشی از روغن های آشپزخانه ای و الکتریسیته به هیچ وجه مناسب نیست و حتی می تواند خطرآفرین هم باشد. خاموش کننده های کف و هالن نیز هم به نوبه خود دارای مشکلاتی همچون مقرون به صرفه نبودن هستند. بنابراین خاموش کننده دی اکسیدکربن با توجه به ویژ گی هایی همچون تمیز بودن، مناسب بودن برای حریق های لوازم الکتریکی و همچنینتاثیر نسبتا مناسب بر روی دیگر مواد موجود در خانه برای تصرف های مسکونی پیشنهاد می شود.
برای تصمیم گیری در باره نوع و تعداد خاموش کننده سایر تصرف ها مانند مراکز درمانی و بیمارستانی، انباریف آموزشی، کسبی و تجاری، فروشگاه ها، اماکن پرخطر و... باید بر اساس دستورالعمل های موجود و با نظر کارشناس ایمنی، فرآیند انتخاب، طراحی و نصب خاموش کننده ها صورت پذیرد.
خاموش کننده مناسب برای خودروها
تجربه آتش نشانانی که به ماموریت آتش سوزی خودروها رفته اند نشان داده است که کانون بیشتر این دسته از آتش سوزی ها در قسمت موتور خودرو به دلیل وجود نشت سوخت به شکل های مختلف بوده است. بنابراین از آنجا که ماده اولیه ای که در خودرو دچار حریق می شود بنزین (سوخت مایع با پایه نفتی) است، می توان با قطعیت گفت مناسب ترین نوع خاموش کننده برای یک خودرو شخصی خاموش کننده نوع پودری است.
برای نصب خاموش کننده ها در خودرو باید حداقل شرایط زیر رعایت شود:
1_خاموش کننده ها باید به شکل محکم و به وسیله پایه های مخصوص در داخل خودرو نصب شود.
2_به گونه ای نصب شود که به هنگام نیاز، راننده یا هر سرنشین دیگری بتواند به سرعت و در زمان کمتر از 10 تانیه آن را از پایه نگهدارنده اش چدا کند.
3_خاموش کننده بر عملکرد خودرو به لحاظ ایمنی هیچ تاثیری، حتی احتمالی نداشته باشد.
4_در هیچ شرایطی خاموش کننده نصب شده در خودرو خطری بر سرنشینان خودرو، از جمله برخورد خاموش کننده با سر افراد نداشته باشد.
5_خاموش کننده در برابر شرایط آب و هوایی محافظت شده باشد.
برگشت به بالا